II. Mehmed (Osmanlı Türkçesi: محمد ثانى, Meḥmed-i s̠ānī; bilinen adıyla Fatih Sultan Mehmet kısaca Fâtih, Osmanlı Türkçesi ile فاتح; Avrupa’da tanınan adıyla: Grand Turco (Büyük Türk) veya Turcarum Imperator (Türk İmparatoru)[1][2][3]; 30 Mart 1432 – 3 Mayıs 1481)[4][5], Osmanlı İmparatorluğu’nun yedinci padişahı. İlk olarak 1444-46 yılları arasında kısa bir dönem, daha sonra 1451’den 1481 yılında ölümüne kadar 32 yıl boyunca hüküm sürdü.
II. Mehmed, 21 yaşında İstanbul’u fethederek 1000 yıllık Bizans İmparatorluğu’na son verdi ve bu olay birçok tarihçi tarafından Orta Çağ’ın sonu Yeni Çağ’ın başlangıcı olarak kabul edildi.[6] Fetih’ten sonra Fethin Babası anlamına gelen “Ebû’l-Feth” Osmanlı Türkçesi ile ابو الفتح, daha sonraki dönemlerde ise “Çağ Açan Hükümdar” ve “Kayser-i Rûm” (Roma İmparatoru, Osmanlı Türkçesi: قیصر روم) unvanları ile anıldı.[7][8]
Fatih, İslam Peygamberi Muhammed’in bir hadisine nâil olduğu için günümüzde Türkiye ve İslam dünyasının geniş bir kesiminde “kahraman” olarak kabul edilmektedir.
Ailesi
Eşleri
1.Emine Gül-Bahar Hatun – II. Bayezid ile Akkoyunlulara gelin giden Gevherhan Sultan’ın annesidir.
2.Helene Hatun – Mora Despotu olan Demetrus’un kızıdır.
3.Alexias Hatun – Bizans prenseslerindendir.
4.Gülşah Hatun – Karamanoğulları Beyliği’nden İbrahim Bey’in kızı, Karaman Sancakbeyi Şehzade Mustafa’ nın annesidir.[60]
5.Sitti Mükrime Hatun – Dulkadiroğlu Süleyman Bey’in kızı.
6.Çiçek Hatun – Türkmen Beyi kızı, Cem Sultan’ın annesidir.
7.Anna Hatun – Trabzon İmparatoru’nun kızıdır. Evlilikleri kısa sürmüştür.
Erkek çocukları
1.II. Bayezid
2.Mustafa
3.Cem Sultan
Kız çocukları
1.Gevher Sultan. Akkoyunlu Uzun Hasan’ın oğlu Uğurlu Mehmet Bey ile evlendi.